ေပ်ာ္ရႊင္မႉကိုရွာရင္းနဲ.လမ္း ေပ်ာက္လာသလို
အနာေဖးေတြ တထပ္ျပီးတထပ္တက္လာတဲ. ရင္မွာမြန္းက်ပ္လာတယ္
တခါတေလ ေမ့ထားႏိုင္မယ္ထင္တာ တကယ္ေတာ့ ႏွစ္ျမႇဳပ္ပစ္လိုက္တာျဖစ္ေနတယ္
ဟိုးအေရွ.ကသစ္ေတာအုပ္ေလး ေက်ာ္ရင္ငါတို႕ေရာက္ျပီ
အားတင္းထားပါ လြယ္အိတ္ေတြဘယ္ေလာက္ေလးေလး....
အေရွ႕ကိုေမွ်ာ္ၾကည့္တဲ. ငါ.မ်က္လုံးေတြေဝဝါးလာလိုက္တာ
ျမဴေတြလား မ်က္ရည္ေတြလားမသဲကြဲဘူး
ဒါမဲ. .... အေရးမၾကီးပါဘူးေလ သိစရာမလိုဘူးလို႕ဘဲမွတ္လိုက္တယ္
No comments:
Post a Comment